یه نصیحت

اگه بخوام روزگار و احوالات الانم رو توصیف کنم باید بگم من دارم تو شب حرکت میکنم. الان واقعا شبه. هر از گاهی ستاره هایی به زندگیم نور میدن ولی گاهیم نهایت شبه. تاریک تاریک بی هیچ کور سو و روشنایی ای. نمیدونم کی این شب تموم میشه و به روز روشن میرسه ولی فعلا که شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل کجا دانند حال ما سبکباران ساحل هاراستش دیگه از شب خسته شدم. گاهی حس میکنم دیگه نمیکشم که حتی به قدم دیگه هم بردارم. اما باید ادامه بدم. چون چاره ای دیگه ندارم. کاش آدما وقتی کمک نمیکنن حداقل سد راه هم نشن.پی نوشت: لوکیشن: اتاق سیستم خوابگاه دانشکدهپی نوشت دو: به دعای خیرتون محتاجم. از یادم نبرید. یه نصیحت...